Migraine en huppelend de Jumbo uit - wantdatklopt.nl

Migraine en huppelend de Jumbo uit

leestijd 3 minuten

door Anette de Jong / wantdatklopt.nl / 7 juli 2020

headache klein formaat

“Ik heb gisteren nog aan je gedacht”, roept Yvonne me enthousiast toe, terwijl ze haar winkelwagen kordaat naast de mijne manoeuvreert. “Ik voelde een migraineaanval aankomen, het begon met van die vervelende lichtflitsen. Dat had ik de dag ervoor ook al en toen heb ik maar medicijnen ingenomen. Maar ja, dat wil je ook niet voortdurend doen he. Dus ik dacht; kom, ik ga maar weer eens oefenen met de apparatuur. En wat denk je…. migraine weg! De aanval is gewoon niet doorgezet. Goed he? Dat wilde ik je toch even vertellen”

Wauw! Ik kan het bijna niet geloven. Hoewel vanuit de theorie bekend is dat hartcoherentie goed werkt bij migraine. Ik heb het ook wel eerder meegemaakt bij een cursist van een bedrijfstraining.

Yvonne startte vorig jaar haar coachtraject bij mij. Niet vanwege migraine, maar omdat ze geen oog meer dichtdeed. Ze had alle gangbare oplossingen tegen slapeloosheid wel zo’n beetje uitgeprobeerd. En ook de minder gangbare. Tot een slaapcentrum aan toe, waar ze haar een paar nachten met elektroden op haar hoofd lieten slapen om een diagnose te stellen.

Ik verbaasde me erover dat ze toch nog zo monter was en er nog best fris uitzag. Schijn bedriegt; als ze terugreed van haar werk zat ze vaak achter het stuur al te knikkebollen. Gevaarlijk natuurlijk en nog zorgelijker als je bedenkt dat het maar een ritje van 20 minuten is. Haar situatie trof me zo, dat ik met spoed een gaatje in de agenda maakte om haar te helpen.

Op mijn dringend advies stopte Yvonne meteen met het innemen van melatonine. Dat heeft namelijk vaak een averechts effect. Hoewel het in het begin soms wel goed werkt, zorgt het er op de langere termijn voor dat mensen juist slechter slapen en overdag slaperiger zijn.

Yvonne startte met 3 keer per dag 3 minuten hartcoherentietraining met de apparatuur. Na een week sliep ze al beter. Na 7 sessies, uitgesmeerd over 5 maanden, was niet alleen haar nachtrust sterk verbeterd maar ook haar concentratie en focus. “En ik heb weer meer zin om allerlei dingen te doen” vertelde ze opgewekt.

Nu, een paar maanden nadat we het traject afsloten, doet ze nog wel de ademhalingsoefeningen, maar eigenlijk nooit meer met de apparatuur, zo verklaart ze.

Tsja, zo gaat dat vaak; traject afgerond, resultaat behaald en dan “verrommelt” het trainen een beetje. Of je ziet de zin van trainen met de apparatuur niet meer zo, want het kan zo toch ook wel. Tot er zich weer een noodzaak aandient die dringend genoeg voelt om het trainen weer op te pakken.

Ik hamer er wel altijd op als we afscheid nemen: “Blijven trainen hoor, júist als het goed met je gaat! Zo onderhoud je je autonome zenuwstelsel en leert je systeem automatisch naar een coherente toestand terug te keren.”

Maar heel eerlijk; trainen met de apparatuur schiet er bij mij ook sneller bij in als alles op rolletjes loopt. Dus ik snap het maar al te goed.

Thuis gekomen heb ik wel onmiddellijk de apparatuur ter hand genomen. Supercoherent natuurlijk! Niet zo gek als je bijna huppelend van blijdschap de Jumbo uitkomt. Dat ik iemand heb kunnen helpen om een beetje lichter te leven. Daar word ik toch iedere keer weer zo blij van!

(Yvonne heet in werkelijkheid anders en heeft vooraf toestemming gegeven deze tekst te plaatsen)