Progress before perfection - wantdatklopt.nl

Progress before perfection

leestijd 3 minuten

door Anette de Jong / wantdatklopt.nl / 5 juni 2020

Progress before perfection breed

Juni. Mooi moment om eens even de balans op te maken van tweeënhalve maand lockdown. Ergens eind maart hoorde ik de slogan: “Progress before Perfection”. Ik weet niet eens meer waar. Waarom die spreuk bij mij zo resoneerde zal ik straks uitleggen. Ik heb ‘m in ieder geval meteen geadopteerd.

En hoe! Onder dit motto heb ik werkelijk van alles aangepakt. Omdat live ontmoetingen even niet meer mogelijk waren, begon ik mijn eigen online academie te ontwikkelen. In het verlengde daarvan startte ik met het maken van filmpjes. Gewoon om het leren. Want wat is een online leeromgeving zonder filmpjes. Maar nog meer om mezelf uit te dagen, om mezelf eindelijk over mijn gêne heen te helpen. Want wat vond ik het spannend om mezelf te laten zien. Het werd bijna een zelfverzonnen exposure therapie.

Ik liet mezelf zien, compleet met Corona-haar en dito nagels. Dat ook nog. En ja, ik heb ze allemaal geplaatst op social media. Ook al waren ze verre van perfect. De ene keer is het geluid slecht, een andere keer ontbreekt de ondertiteling of zie je mij nog net de camera uitzetten. “Boeien!”, riep ik dan heel hard tegen mezelf, “Progress before Perfection en vooruit met de geit…”

Even later hoorde ik mezelf zwichten voor het herhaalde verzoek om een webinar te geven. Omdat iedereen juist nu zoveel last heeft van coronastress. Vantevoren ging technisch echt alles mis. Maar stug doorzetten, dat kan ik gelukkig al heel goed. Veel geoefend. En dat de aansporing “Progress before Perfection” steeds vaker vooraan in mijn brein zat, hielp ook mee. Toen op het eind van het Webinar mijn beeld vastliep, kon ik alleen maar denken: “Jammer, maar gelukkig pas op het eind. Ik heb het mooi wél gedaan!”.

Zo zie ik tegenwoordig bijna alles als een soort oefening, een leerproces. Dat is niet altijd zo geweest. Ik kom er niet graag voor uit, maar ik ben een perfectionist pur sang. Zo dat is eruit. Mijn ervaring leert dat die ontboezeming de amateurpsycholoog in veel mensen wakker roept. Ze proberen behulpzaam te zijn door ongevraagd een verhandeling te beginnen over “niet goed genoeg zijn” en “de invloed van je jeugd”. Niet nodig; been there, done that!

Er zijn ook mensen die menen dat “perfectionist” een soort eretitel is. Dat je dan altijd heel goeie producten op de mat legt. En dat dat dan fijn is voor je omgeving en ook voor jezelf.

Maar geloof me, écht perfectionisme is geen lolletje. Je creëert grote druk voor jezelf en twijfel en soms zelfs verkramping. Het kost iedere keer megaveel tijd en energie voordat een product voldragen is en getoond mag worden aan de wereld. Want je kunt altijd blijven schaven en schaven…

Collega’s en leidinggevenden waren er vaak wel blij mee. “Als jij iets aanpakt weet je zeker dat er straks een gedegen en weloverwogen resultaat ligt.” Zij hadden weinig last van mijn geschaaf, want ik leverde wel op tijd. ”Fijn dat je zo betrouwbaar bent, het is afspraak is afspraak bij jou he”. Jahaa, dat klopt. Maar geloof me, én perfectionist én afspraken nakomen…dat betekent gewoon te hard werken en een brein dat continu overuren draait.

Dat is een goede voedingsbodem voor burn-out. Wat mij 15 jaar geleden, als beginnend leidinggevende, dan ook overkwam. Gelukkig heb ik sindsdien heel veel bijgeleerd. Ik ga compleet anders om met mijn neiging tot perfectionisme.

In een van mijn filmpjes (die over Pippi Langkous) vertel ik dat ik van huis uit een “growth mindset” heb meegekregen. Daardoor ben ik me ervan bewust dat je altijd kunt blijven leren. Dat blijkt nu wel weer. Na dik twee maanden te hebben geleefd met het motto “Progress before perfection” heb ik dat aardig geïnternaliseerd. Wat een ruimte geeft dat! Dat een mens zo’n plezier kan hebben van zo’n simpele aansporing.