Ik riep altijd: “Ach dat kan later altijd nog, als ik te oud of te krakkemikkig ben om te reizen”. Dat is gelukkig nog niet het geval. Maar door de omstandigheden van de laatste anderhalf jaar ben ik eindelijk eens op ontdekkingstocht gegaan in Nederland. En dat bevalt mij uitstekend. Nog steeds. Ik ben hier nog lang niet uitgekeken.
“Wat een geluk, dat jullie zulk mooi weer hadden hè” zei iemand. Nou, eerlijk gezegd was dat meer wijsheid dan geluk. Want we boekten pas toen we hoorden dat de weergoden ons goed gezind waren en er een week aan stond te komen met temperaturen rond de 25 graden. Als je een flexibele agenda hebt, lukt zo’n spontane actie soms. Hoewel ik aanvankelijk nog meende dat het niet in mijn schema paste. Ook ik moet mezelf er soms weer even van overtuigen dat ontspanning – tijd om op te laden – minstens zo belangrijk is als werk. En met een beetje herplannen en overleg is er dan vaak meer mogelijk dan je in eerste instantie denkt. Dat is dan meteen mijn eerste tip!
Toen ik weer thuis was, reed ik door het buitengebied van Meppel. Van Meppel naar Wanneperveen, om precies te zijn. En hoe merkwaardig: ineens zag ik ze overal… de bordjes met fietsknooppunten. Ze waren me op deze route nog nooit eerder opgevallen. Terwijl ik er toch echt heel vaak langs kom.
Zo kan je focus al in 3 dagen veranderen. In dit geval doordat ik mijn blik een paar dagen op de fietsknooppunten had gericht. (Natuurlijk heb ik ook veel om me heen gekeken, hoor.) Ik was behoorlijk alert en gefocust op die bordjes. Want ik herinnerde me nog goed van vorig jaar dat het missen van één zo’n bordje je op heel wat omfietskilometers kan komen te staan. En daar had ik geen zin in, 45 à 50 kilometer per dag vind mooi, maar ook wel weer genoeg.
Opmerkelijk toch, dat 3 dagen al voldoende zijn om je focus te veranderen. Dit is nou precies waarom ik cursisten adviseer verzamelaar te worden. Van mooie momenten, om precies te zijn. Als je iedere dag 3 van zulke momenten verzamelt train je je brein in het opmerken van wat er goed gaat.
Want wat er misgaa, dat valt je vanzelf wel op. Dat zit nu eenmaal diep ingebakken in ons systeem. Evolutionair bekeken overigens heel slim; anders waren we als soort allang uitgestorven geweest. Eén keer die lekkere bessen over het hoofd zien, ach dat was in de oudheid niet meer dan jammer. Maar één keer een gevaarlijk beest missen, dat kon fatale gevolgen hebben.
Dus fouten zoeken, dat doe je van nature al. De een overigens wat meer dan de ander. Maar focussen op de positieve dingen in het leven, dat kan je veel opleveren. Sommige cursisten vinden die opdracht in het begin een beetje lastig of overdreven. Het helpt vaak om het vooral zo klein en alledaags mogelijk te houden. Merk de kleine lichtpuntjes in je dag op. Een kopje koffie in de zon, iemand die je voor laat gaan in de supermarkt, de passiebloem die bloeit, het stralende gezicht van je zoontje aan het ontbijt of die behulpzame collega die je nuttige feedback geeft. Dan merkt iedereen – zonder uitzondering – dat het na verloop van tijd echt je focus verandert. Je creëert het automatisme om te letten op de prettige dingen in het leven. Na een week of zes zit het al aardig in je systeem.
Kleine moeite, groot effect! Ook een aanrader voor op de werkvloer, als je meer werkgeluk wilt ervaren en verspreiden. En nog leuker als je het samen met je collega’s doet. Maak er een vast item van op iedere werkbespreking. Of creëer een plek om succesverhalen en kleine lichtpuntjes te delen. Fysiek of digitaal. Zo kun je elkaar inspireren. Dat werkt heel aanstekelijk en zorgt echt voor meer werkgeluk.
